Polityka ciasteczek Show more

Nasza strona internetowa korzysta z plików cookies. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies, jest równoznaczne z zamieszczaniem ich w Państwa urządzeniu końcowym. W każdym momencie mogą Państwo dokonać zmian w tym zakresie. Więcej szczegółów można znaleźć w naszej Polityce cookies. Więcej

ZASADY POSTĘPOWANIA Z DZIECKIEM NADPOBUDLIWYM
  1. Należy umożliwić dziecku swobodny ruch, by mogło się wybiegać (choćby godzinę dziennie) – takie dzieci mają zwiększoną potrzebę ruchu. Jeśli biega, jest niespokojne – to nie oznacza, że nie chce słuchać rodziców, ale wskazuje na konieczność fizjologiczną. Dziecko nadpobudliwe ma bowiem podwyższony tzw. Tonus mięśniowy (napięcie mięśni), który domaga się wyzwolenia w ruchu.

  2. Należy podzielić obowiązki, które dziecko ma do spełnienia, na konieczne i mniej ważne. A zatem odróżniać rzeczy, które będziemy egzekwować i te, które, które możemy tolerować, patrząc na nie przez palce.

  3. Nie należy upominać dziecka z powodu jego żywości, zaniechać uwag typu: „nie skacz, nie wierć się, nie kop nogami, siedź spokojnie, nie biegaj”. Koniecznie natomiast należy zabezpieczyć możliwość uprawiania sportu – pływania, biegania, piłki nożnej, koszykówki. Po treningach dziecko będzie w domu na pewno spokojniejsze.

  4. Warto bawić się z dzieckiem lub przynajmniej organizować jego zabawę. Dziecko z całą pewnością zapamięta chwile, gdy rodzice znaleźli dla niego czas i bawili się razem z nim.

  5. Warto wyeliminować pośpiech – rano budzić dziecko wcześniej, by zdążyło przed szkołą umyć się i spokojnie zjeść śniadania. Ponaglanie – dezorganizuje działanie dziecka, zwiększa zdenerwowanie jego i jego rodziców.

  6. Gdy dojdzie do konfliktu z rodzicami i rodzeństwem, nie należy sprawy nadmiernie roztrząsać, raczej szybko ja zakończyć. Obrona własnych racji jeszcze bardziej dziecko podnieca. Rozstrzygnięcie konfliktu odłożyć do czasu, gdy dziecko uspokoi się.

  7. Nie wolno na siłę przełamywać uporu. Układ nerwowy dziecka nadpobudliwego ma mniejszą odporność. Wszelkie drastyczne środki wychowawcze – kary fizyczne, izolacja przed zamknięciem, agresja słowna dorosłych, krzyki, długie dyskusje i strofowanie – wzmagają pobudliwość układu nerwowego i doprowadzają do nasilania się objawów.

 

 

Oprac. Ewa Raciborska